Noot van Joost over AI Co-Creatie:
Dit artikel is tot stand gekomen in dialoog met mijn co-creatieve AI-sparringpartner. Het begon met mijn persoonlijke reflecties van de week. De AI hielp bij het identificeren van een relevant thema, stelde gerichte vragen om de inzichten te verdiepen, en stelde vervolgens dit stuk op met behulp van mijn input en antwoorden.
Hoewel de AI de tekst structureerde en opstelde op basis van onze interactie, zijn de kernideeën, ervaringen en inzichten van mij. Ik heb het resultaat zorgvuldig bewerkt om ervoor te zorgen dat het nauwkeurig mijn stem, perspectief en intentie weerspiegelt, waardoor ruwe reflectie is omgezet in een deelbare 'praktijknotitie'.
Mijn doel blijft om een omgeving te bevorderen waarin we samen kunnen leren, waarin we nieuwsgierigheid omarmen naar deze nieuwe manieren van werken en de inzichten die ze kunnen helpen boven water te krijgen.
Wanneer AI eigenaarschap aanwakkert: reflecties op het co-creëren van een transformatieplan
Soms levert reflecteren op een recent experiment onverwachte inzichten op. Ik ben momenteel betrokken bij het ondersteunen van een grootschalig transformatieplan binnen een zorgorganisatie – een complex proces dat al volop gaande is. Onlangs introduceerden de projectleider en ik een AI-partner, specifiek Dembrane, om een van onze werksessies te helpen synthetiseren. Een vervolggesprek met de manager die het hele initiatief overziet, waarin we reflecteerden op deze eerste ervaring met het samenwerken met AI, bracht diepgaande gedachten op gang over samenwerking, technologie en eigenaarschap. Het benadrukte de evoluerende manieren waarop we kunnen samenwerken met AI, die verder gaan dan simpele efficiëntiewinst.
Van sleutelen naar samenwerken: een aha-moment
Wat me het meest trof tijdens ons gesprek was niet alleen de erkenning dat AI helpt om ideeën sneller te laten convergeren, hoewel dat zeker waardevol is. Het was een genuanceerder punt dat de manager maakte over de interactie met door AI gegenereerde inhoud, gebaseerd op zijn reflectie op de output van onze eerste AI-ondersteunde sessie.
Hij beschreef het bekende scenario: je vraagt AI om iets op te stellen, je krijgt het terug en je bent niet helemaal tevreden. De onmiddellijke verleiding, zo merkte hij op, is om erin te duiken en zelf aan de tekst te gaan zitten sleutelen. "Maar," dacht hij hardop (en ik parafraseer enigszins), "als je pauzeert en er in plaats daarvan voor kiest om de AI meer feedback te geven, meer suggesties over hoe het beter kan, eindig je vaak met iets dat veel beter aansluit bij wat je daadwerkelijk nodig hebt."
Dit resoneerde diep. Het is een verschuiving van het zien van AI als een simpel instrument dat een eerste concept produceert waaraan je zelf moet sleutelen, naar het zien als een collaboratieve partner die je kunt begeleiden en mee kunt itereren. Het gaat om het aangaan van een dialoog met de technologie om de output te verfijnen, in plaats van simpelweg het eerste resultaat te nemen en ermee aan de slag te gaan (of het zelf aan te passen). Dit niveau van begrip over iteratieve AI-samenwerking horen van een manager die zich richt op de complexiteit van transformatie in de gezondheidszorg, voelde betekenisvol. Het suggereerde een bereidheid om het potentieel van AI op een dieper niveau te verkennen binnen dit lopende project.
Van inzicht naar actie: kan AI helpen eigenaarschap te verweven?
Dit inzicht opende een fascinerend gesprek. De manager erkende de inherente 'politiek' van zo'n grootschalige transformatie – de vele belanghebbenden die het plan moeten goedkeuren, elk met hun eigen perspectieven, zorgen en belangen. Hoe konden we ervoor zorgen dat het uiteindelijke plan deze diverse gezichtspunten echt weerspiegelt en een gevoel van gedeeld eigenaarschap bevordert?
Er ontstond een idee: wat als we met AI konden samenwerken, niet alleen om te documenteren, maar ook om actief te helpen navigeren door deze complexe dynamieken?
We spraken over het mogelijk interviewen van kernbelanghebbenden, misschien te beginnen met de manager zelf, om de onderliggende 'spelregels' in kaart te brengen – de krachten, zorgen en waarden die spelen binnen de organisatie. Dit begrip zou dan richting kunnen geven aan hoe we samenwerken met AI gedurende het proces.
Stel je voor dat je deze inzichten gebruikt om specifieke AI-prompts te maken die ontworpen zijn om:
- Dialoog te faciliteren: Gesprekken structureren op een manier die verschillende perspectieven respectvol naar boven haalt en erkent.
- Te synthetiseren en terug te koppelen: Gesprekken analyseren om niet alleen kernthema's te extraheren, maar ook de specifieke taal en, cruciaal, de overlappende waarden die door verschillende belanghebbenden worden uitgedrukt.
Het doel zou zijn om samenvattingen en uiteindelijk een conceptplan te produceren waarin individuen en groepen hun input echt kunnen herkennen en erop kunnen vertrouwen dat hun kernzorgen en waarden worden weerspiegeld. "Ah ja," zouden ze kunnen denken, "als we het zo aanpakken, herken ik mezelf in dit plan."
We opperden zelfs het idee om AI-samenwerking direct te integreren in sessies met de groep leiders die uiteindelijk het plan zullen ondertekenen, waardoor het co-creatieproces zelf transparanter en iteratiever wordt.
Verbanden leggen: AI die bottom-up effecten stimuleert?
Nu is de expliciete werkstijl voor dit transformatieplan niet per se gedefinieerd als 'bottom-up'. Echter, mijn eigen ervaring met het faciliteren van bottom-up verandering leert me dat het bevorderen van eigenaarschap en ervoor zorgen dat mensen hun bijdragen weerspiegeld zien, fundamentele principes zijn.
En dit is waar AI intrigerende mogelijkheden zou kunnen bieden, misschien door een hybride aanpak te creëren binnen de bestaande structuur. Door bewust samen te werken met AI om:
- Diep te luisteren: De nuances van de input van belanghebbenden vastleggen in verschillende gesprekken.
- Meta-analyse uit te voeren: Terugkerende thema's, kernwaarden en potentiële wrijvings- of afstemmingspunten tussen verschillende groepen identificeren.
- Representatie te waarborgen: Helpen ervoor te zorgen dat de taal en prioriteiten van diverse belanghebbenden verweven zijn in de structuur van het plan.
- Iteratie mogelijk te maken: Onze prompts en zelfs onze facilitatiemethoden continu verfijnen op basis van de inzichten die naar boven komen door onze AI-samenwerking.
...zouden we enkele van de effecten van een bottom-up proces kunnen stimuleren. Het gaat erom samen te werken met technologie om ons vermogen te verbeteren om te luisteren, te synthetiseren en de collectieve stem te weerspiegelen op een manier die vertrouwen en betrokkenheid opbouwt. Het is nog hypothetisch in dit stadium, maar het potentieel voelt reëel.
De kracht van gezien en gehoord worden
Dit sluit aan bij iets krachtigs dat we al hebben gezien in sessies waar we met AI hebben samengewerkt voor real-time synthese: de impact van snelle, accurate feedback. Wanneer deelnemers de essentie van hun gesprek vrijwel onmiddellijk vastgelegd zien, vaak in hun eigen woorden, is er een tastbaar gevoel van herkenning en validatie. "Ja, dat is wat we zeiden. Dat is wat ertoe doet." Deze onmiddellijke feedbacklus lijkt het begrip aanzienlijk te versnellen en eigenaarschap over de output op te bouwen.
Als we dit extrapoleren, vraag ik me af wat de impact is op energie en focus. Als effectief samenwerken met AI in deze complexe samenwerkingsprocessen afstemming en documentatie naadlozer maakt, maakt het misschien waardevolle menselijke energie vrij. Dit zou mensen in veeleisende sectoren zoals de gezondheidszorg in staat kunnen stellen om meer van hun focus en aanwezigheid te richten op de aspecten van hun werk waar ze het gevoel hebben de meeste waarde toe te voegen of meer betrokkenheid vinden.
Hoop en nieuwsgierigheid oog in oog met het nieuwe
Terugkijkend op het gesprek voelde ik een gevoel van opwinding. Wat vooral hoopvol voelde, was de duidelijke openheid van de manager voor verkenning. Zijn bereidheid om echt te experimenteren met AI – te spelen, knutselen, leren en zien wat er ontstaat – en zijn nieuwsgierigheid naar het co-creëren van iets nieuws zonder vooraf bepaalde uitkomst, creëert een vitale ruimte.
Het is een ruimte waar we verder kunnen gaan dan samenwerken met technologie puur voor voorspelbare efficiëntie en kunnen beginnen te verkennen hoe het ons kan helpen dieper samen te werken, effectiever door complexiteit te navigeren en misschien zelfs een groter gevoel van gedeeld eigenaarschap te bevorderen in de veranderingen die we willen realiseren.
Het is nog vroeg voor deze specifieke AI-toepassing binnen de grotere transformatie, en voor ons collectieve begrip van de rol van AI. Maar gesprekken zoals deze voeden mijn nieuwsgierigheid en optimisme over het pad dat voor ons ligt.